مصاحبه نیچر با برنده نوبل پزشكی ۲۰۲۲؛
از ژنوم نئاندرتال تا جایزه نوبل
به گزارش گردو دانلود، نیچر در گفتگو با ˮسوانت پابوˮ، برنده نوبل پزشکی ۲۰۲۲، از این دانشمند پیشگام در پژوهش های دی ان ای باستانی در رابطه با بعضی از بزرگترین اکتشافاتش سوالاتی پرسیده است که در ادامه به آن پرداخته ایم.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا، سوانت پابو (Svante Pääbo)، دانشمند سوئدی و برنده جایزه نوبل پزشکی ۲۰۲۲، دانشمند پیشگام در پژوهش های دی ان ای (DNA) باستانی است و گروه پژوهشی وی در موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک در لایپزیگ آلمان، نخستین ژنوم نئاندرتال را توالی یابی کردند و گروه جدیدی از انسان های باستانی به نام "دنیسووان ها" ( Denisovans) را بر مبنای دی ان ای از یک تکه استخوان انگشت به اندازه دانه انگور شناسایی نمودند.
نیچر (Nature) در مورد مبحث های مختلف همچون طرح هایی برای مهندسی بافت هایی مشابه نئاندرتال ها و این که چرا همکارانش او را در آب انداختند، با این دانشمند سوئدی گفتگو کرده است:
- چرا شما را به آب انداختند؟
این یک سنت در موسسه ما است که داوطلبان دکترا را هنگام قبولی در امتحانات شان به داخل آب می اندازیم و بعضی از افراد حاضر در آنجا (بعد از اعلام خبر برنده شدن جایزه نوبل) این ایده را روی من هم پیاده کردند. این دومین بار بود که به داخل آب پرت می شدم و امیدوارم این آخرین باری باشد که در حوض می افتم.
- چه چیزی شما را ترغیب کرد که به بررسی مواد ژنتیکی انسان های باستانی بپردازید؟
در کودکی همیشه دوست داشتم دیرینه شناس یا مصرشناس باشم و سپس در دانشگاه آغاز به مطالعه آن کردم. اما من ایده های خیلی رمانتیکی در مورد این که این رشته چگونه خواهد بود داشتم. در نهایت در رشته پزشکی و زیست شناسی مولکولی تحصیل کردم و از روش هایی برای شبیه سازی دی ان ای و مطالعه توالی های دی ان ای موجودات زنده استفاده کردم، چونکه می خواستم ببینم آیا میتوان این کار را برای بقایای بافت های مجموعه های دیرینه شناسی و مصرشناسی هم انجام داد یا خیر.
- حوزه شما در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ گرفتار بحران شد، زمانی که خیلی از یافته های دی ان ای باستانی تحت تاثیر آلودگی قرار گرفتند. آن دوران سخت بود؟
معلوم شد که نخستین توالی های دی ان ای باستانی که من از یک مومیایی مصری به دست آورده بودم، توسط انسان امروزی آلوده شده بوده و سپس مردم آغاز به گرفتن دی ان ای از دایناسورها و ادغام در کهربا و چیزهایی مانند آن کردند. آن زمان بود که همه احساس کردند که ما به کنترل های دقیق تری نیاز داریم و نمونه ها باید در لابراتوار دوم بازتولید شوند. اشتباه نیست که اشتباهات صادقانه در علم مرتکب شوید تا وقتی که آماده باشید و متوجه شدید و بتوانید آنرا اصلاح کنید. ما از شکست ها درس می گیریم و می توانیم جلو برویم.
- به کدام دستاورد خود بیشتر افتخار می کنید؟
لحظه ای که احتمالا شگفت انگیزترین بود، گرفتن نخستین توالی دی ان ای از ژنوم میتوکندری یک نئاندرتال بود. ما از تنوع میان میتوکندری های انسان امروزی می دانستیم. ازاین رو فوراً متوجه شدیم که بسیار شبیه انسان است، اما نه مانند هر انسان امروزی. این اولین باری بود که متوجه شدیم این در واقع یک توالی دی ان ای از شکل منقرض شده انسان است. ما اندکی از مواد ژنتیکی آن فرد را در اختیار داشتیم و این از هر نظر بسیار عالی بود.
- شما کشف اعجاب انگیز دنیسووان ها را انجام دادید. کمی در مورد آن بگویید.
در آن زمان بود که ما به توالی میتوکندریایی نگاه کردیم که واگرایی عمیقی را هم از انسان و هم از نئاندرتال نشان داد. بعداً فهمیدیم که این یک گروه خواهر نئاندرتال ها است، اما در آن زمان به نظر می رسید که می تواند چیزی شبیه انسان راست قامت (Homo erectus) باشد. آن لحظه وسوسه انگیز بود.
غار دنیسووا
منبع: گردو دانلود
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب