چشم برخی جغدها از داخل گوششان دیده می شود
به گزارش گردو دانلود، چشمان لوله ای بزرگ، گردن منعطف و گوش های خاص جغدها، به آنها کمک می نماید کوچک ترین حرکت طعمه را در تاریکی ببینند و شکارچیانی بی نظیر باشند.
به گزارش گردو دانلود به نقل از خبر آنلاین و برپایه گزارش زومیت، جغدها موجوداتی اعجاب انگیز و کمی عجیب هستند. بدن این پرندگان مملو از خصوصیت های خارق العاده است که به آنها کمک می نماید در محیط زندگی خود بمانند و شکار کنند.
یکی از خصوصیت های جالب جغدها، دیسک های فرورفته روی صورتشان است. این دیسک ها نه فقط ظاهر زیبایی دارند، بلکه نقش برجسته ی در شنیدن صداها ایفا می کنند. شکل خاص این دیسک ها سبب می شود صداها بسمت گوش های جغد هدایت و تقویت شوند.
دیسک های فرورفته روی صورت جغد صداها را به گوش هدایت و تقویت می کنند، به صورتی که حتی صدای کوچک هم قابل شنیدن است
اندرو آلپین، کارشناس پرندگان توضیح می دهد: «دیسک صورت جغد مانند بازتاب دهنده سهموی عمل می کند و صداها را قوی تر می کند. حتی صدای کوچک حرکت یک موش زیر برگ یا برف هم با کمک این دیسک قابل شنیدن است. تحقیقات نشان داده اند این دیسک می تواند حساسیت شنوایی جغد را تا ۱۰ دسی بل افزایش دهد، یعنی صداها تقریبا دو برابر بلندتر به گوش جغد می رسند.»
جغدها به طور معمول شب ها فعال می باشند و شنوایی بسیار قوی دارند تا بتوانند در تاریکی شکار کنند. گوش های آنها در دو طرف سر و پشت چشم ها قرار دارند و با پرهای دیسک صورت پوشانده شده اند تا از صدمه و سر و صداهای مزاحم محافظت شوند. جالب اینکه تعدادی از پرهایی که روی سر برخی گونه های جغد دیده می شوند، گوش حقیقی نیستند و صرفا برای نمایش یا ترساندن دشمنان بوجود آمده اند.
نحوه باز شدن گوش ها و شکل آنها بسته به گونه جغد متفاوت می باشد. در بعضی گونه ها، گوش ها دارای دریچه کوچکی به نام اوپرکولوم هستند که روی گوش را می پوشاند و از ورود گرد و غبار یا صدمه جلوگیری می کند. اندازه و شکل بازشدن گوش ها هم متفاوت است؛ در تعدادی گونه ها این دریچه سوراخی کوچک و گرد است و در تعدادی دیگر بشکل شکافی کشیده دیده می شود.
جالب اینجاست که اگر به درون این گوش ها نگاه کنید، می توانید لوله های چشمی جغد را مشاهده کنید. این تجربه کمی عجیب و حتی هولناک به نظر می آید، اما نشان میدهد جغدها چقدر موجوداتی خارق العاده، منحصر به فرد و با خصوصیت های اعجاب انگیز هستند.
چشمان جغدها بسیار بزرگ هستند، به صورتی که اندازه آنها تقریبا با مغز جغد برابری می کند! اما نکته جالب این است که چشمان جغدها واقعا گرد نیستند؛ آنها شکل لوله ای و کشیده دارند و توسط حلقه های استخوانی خاصی در جمجمه ثابت نگه داشته شده اند. این ساختار سبب می شود چشم ها در جای خود محکم بمانند و هنگام چرخش سر و حرکت گردن، صدمه ای به آنها وارد نشود.
داشتن چشمان بزرگ مزایای زیادی دارد. اول این که جغد می تواند در نور کم و هنگام شب بهتر ببیند. دوم، این چشمان بزرگ با دید دوچشمی همراه هستند، یعنی هر دو چشم همزمان روی یک نقطه متمرکز می شوند. این توانایی به جغد کمک می نماید عمق و فاصله اجسام را دقیقا تشخیص دهد و بتواند با دقت بالا روی شکار خود تمرکز کند.
بر خلاف تصور عموم، جغدها می توانند چشم هایشان را کمی حرکت دهند، اما گردن بسیار منعطف آنها سبب می شود نیاز به حرکت زیاد چشم نباشد
یکی از باورهای رایج این است که چشمان جغد کاملا ثابت هستند و جغد نمی تواند آنها را حرکت دهد. اما تحقیقات نشان داده اند که بر خلاف این تصور، جغدها می توانند چشم هایشان را به اندازه محدودی حرکت دهند. دلیل این محدودیت، شکل لوله ای چشم ها و جایگاه محکم آنها در جمجمه است؛ این ساختار سبب می شود چرخش افقی یا عمودی چشم تقریبا نا ممکن شود.
جغدها از مزیت ویژه ای هم برخوردار هستند: گردن فوق العاده منعطف آنها. گردن جغد می تواند سر را تا ۲۷۰ درجه بچرخاند. این خصوصیت سبب می شود حرکت زیاد چشم ها دیگر چندان ضروری نباشد؛ جغد می تواند بدون حرکت چشم، اطراف خویش را به آسانی ببیند و محیط را اسکن کند.
با این وجود، تحقیقات نشان داده اند که جغدها حرکت های بسیار کوچک چشم، کمتر از ۱٫۵ درجه هم دارند. این حرکت ها می توانند به صورت خودکار و یا در جواب محرک های دیداری و تعادلی رخ دهند. بعبارت دیگر، حتی با وجود این که چشم ها بسختی حرکت می کنند، جغد می تواند جزئیات دقیق محیط اطراف خویش را کنترل و تنظیم و تمرکز خویش را روی شکار حفظ کند.
ترکیب خاص بین چشم های تقریبا ثابت و گردن فوق العاده منعطف، جغدها را به شکارچیان شبانه بسیار دقیق و حرفه ای تبدیل نموده است. آنها می توانند بدون نیاز به حرکت زیاد چشم، به آسانی محیط اطراف خویش را بررسی نموده و شکار خویش را دنبال کنند.
به طور خلاصه دیسک های فرورفته روی صورت جغد صداها را به گوش هدایت و تقویت می کنند، به صورتی که حتی صدای کوچک هم قابل شنیدن است اندرو آلپین، کارشناس پرندگان توضیح می دهد: دیسک صورت جغد مانند بازتاب دهنده سهموی عمل می کند و صداها را قوی تر می کند. اندازه و شکل بازشدن گوش ها هم متفاوت است؛ در تعدادی گونه ها این دریچه سوراخی کوچک و گرد است و در تعدادی دیگر بشکل شکافی کشیده دیده می شود. دلیل این محدودیت، شکل لوله ای چشم ها و جایگاه محکم آنها در جمجمه است؛ این ساختار سبب می شود چرخش افقی یا عمودی چشم حدودا نا ممکن شود.
منبع: گردو دانلود
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
عقیده کاربران گردو دانلود در مورد این مطلب