در یك پژوهش روی مدل حیوانی نشان داده شد؛
کشف ارتباط روده و مغز در توسعه اجتماعی
گردو دانلود: دانشمندان آمریکایی موفق به کشف یک ارتباط میان مغز و روده گورخرماهی ها شده اند که در توسعه اجتماعی آنها نقش دارد.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از سایتک دیلی، پژوهش های جدید پژوهشگران دانشگاه اورگان (Oregon) روی گورخرماهی ها نشان می دهد، میکروب های روده، سلول های تخصصی را تشویق می کنند تا اتصالات اضافی در مدارهای مغزی را که رفتار اجتماعی را کنترل می کنند، هرس کنند. این هرس، برای رشد رفتار اجتماعی عادی لازم است.
پژوهشگران همین طور دریافتند که این نورون های «اجتماعی» در گورخرماهی و موش ها مشابه هستند. این نشان میدهد که این یافته ها ممکنست بین گونه های مختلف موجودات قابل ترجمه باشد و احیانا می تواند راه درمان طیف وسیعی از شرایط رشد عصبی را نشان دهد.
گورخرماهی نام یک گونه از تیره کپورماهیان است که بطور بومی در آب های آزاد جنوب آسیا یافت می شود و همچون ماهیان زینتی است.
این ماهی یک ارگانیسم مدل سرآمد است که با خصوصیات متنوعی که دارد، گسترش مرزهای علم را در رشته های گوناگون باعث شده است. خاصیت های این ماهی کوچک آب شیرین به کمک زیست شناسان به نحوی نمود یافته که مقایسه ژنتیکی آن با پستاندارانی همچون موش حتی برای خیلی از پژوهشگران باورنکردنی بوده است.
برای نمونه، ظهور روش های جدید و کارآمد برای نسخه برداری و ویرایش ژنوم کمک کرد تا در حوزه استفاده از آن در حوزه های مختلف علمی ازجمله سم شناسی، کشف مواد دارویی، زیست شناسی پیوند، مدل سازی بیماری و حتی آبزی پروری رشدی فزاینده روی دهد.
در پژوهش های علمی خصوصاً زیست شناسی درباره ی مهره داران، از این ماهی به عنوان یک مدل نسبتاً ایده آل استفاده می شود. همچون دلیلهای محبوبیت بالای این ماهی در مطالعات زیست شناسی می توان به مدت زمان کوتاه رشد جنینی (۷۲ ساعت از زمان لقاح تا تولد) و شفاف بودن پیکره ماهی در این دوران اشاره نمود.
جودیت آیزن، عصب شناس دانشگاه اورگان که با همکاری فیلیپ واشبورن، عصب شناس دیگر این دانشگاه این پژوهش را رهبری می کند، می گوید: این یک گام بزرگ رو به جلو است که همین طور چیزهایی را که در حیوانات بزرگتر اتفاق می افتد، روشن می کند.
در حالی که رفتار اجتماعی یک پدیده پیچیده است که بخش های زیادی از مغز را درگیر می کند، لابراتوار واشبورن قبلاً مجموعه ای از نورون ها را در مغز گورخرماهی ها شناسایی کرده بود که برای نوع خاصی از تعامل اجتماعی مورد نیاز هستند.
به طور معمول، اگر دو گورخرماهی از دو طرف یک جداکننده شیشه ای یکدیگر را ببینند، به یکدیگر نزدیک می شوند و در کنار یکدیگر شنا می کنند. اما آن گورخرماهی که این نورون ها را ندارد، تمایلی به این کار نشان نمی دهد.
در اینجا، پژوهشگران مسیری را یافتند که میکروب های روده را به این نورون ها در مغز مرتبط می کند. در ماهی های سالم، میکروب های روده سلول هایی به نام میکروگلیا را تحریک می کنند تا پیوندهای اضافی بین نورون ها را از بین ببرند.
هرس کردن، بخشی طبیعی از رشد سالم مغز است. اتصالات عصبی اضافی مانند به هم ریختگی روی یک میز کار می توانند مانع از انجام کارهایی شوند که واقعاً مهم هستند و در نتیجه پیام های درهم ریخته ای ایجاد می شود.
جالب اینجاست که این هرس کردن در گورخرماهی هایی که دارای آن میکروب های مشخص روده نیستند، انجام نشد و ماهی ها اختلالات و کمبودهای اجتماعی از خود نشان دادند.
واشبورن می گوید: مدتی است که می دانیم میکروبیوم در طول توسعه خود بر چیزهای زیادی تأثیر می گذارد، اما اطلاعات دقیق زیادی در مورد چگونگی تأثیر میکروبیوم بر مغز وجود ندارد. ما تلاش زیادی کرده ایم تا این را کشف نماییم.
این گروه پژوهشی در مقاله دوم خود، دو خاصیت تعیین کننده این مجموعه از نورون های اجتماعی را که ممکنست بین موش ها و گورخرماهی مشترک باشد، شناسایی نمودند. یکی این است که این سلول ها را می توان با روشن کردن ژن های مشابه شناسایی کرد، یعنی سرنخی که نشان میدهد ممکنست نقش های مشابهی در مغز هر دو گونه داشته باشند. چنین نشانه هایی را می توان برای شناسایی نورون هایی که این نقش را در مغزهای مختلف ایفا می کنند، بهره برد.
آیزن می گوید: نورون هایی با امضای ژنی مشابه در موش ها حدودا در همان محلهای مغزی نورون های اجتماعی گورخرماهی ها قرار دارند.
این یافته ها باور پژوهشگران را تقویت می کند در خصوص اینکه کار آنها در مورد گورخرماهی ها می تواند به موش ها یا انسان ها نیز ترجمه شود. مطالعه پیچ و خم های رشد مغز در گورخرماهی ها آسان تر است، جایی که دانشمندان می توانند مدارهای عصبی را بوسیله بدن شفاف این نوع ماهی ببینند. سپس می توانند از آنها به عنوان نقطه شروعی برای درک و شناخت این خاصیت ها در سایر گونه ها بهره گیرند.
پژوهشگران می گویند هم اختلال در میکروبیوم روده و هم هرس ضعیف سیناپس عصبی با طیف وسیعی از شرایط عصبی روانپزشکی مانند اختلال طیف اوتیسم مرتبط می باشد.
جوزف بروکنر از پژوهشگران این مطالعه می گوید: اگر بتوانیم اینها را به هم پیوند دهیم، ممکنست ایجاد درمان های بهتری برای طیف وسیعی از اختلالات تسهیل شود. گام بعدی این است که بفهمیم چه مولکولی باکتری ها را به میکروگلیا پیوند می دهد و مسیر بین میکروب ها و این رفتار را با جزییات بیشتری ترسیم می کند.
این گروه پژوهشی یافته های خودرا در دو مقاله جدید که در مجله های PLOS Biology و BMC Genomics انتشار یافته است، گزارش داده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب