رصد یک کارخانه ستاره سازی در قلب کهکشان راه شیری
گردو دانلود: ستاره شناسان برای نخستین بار، تاریخ شکل گیری ستاره ها را در مرکز کهکشان راه شیری بازسازی کردند و دریافتند که ستاره ها در قلب کهکشان متولد و به سمت بیرون حرکت می کنند.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، یافته های پژوهشگران نشان داده است که بیشتر ستارگان جوان در مرکز متراکم کهکشان ها با پیوندهای سست تشکیل شده و در طول میلیونها سال بیش از هم یکدیگر می شوند.
ستاره شناسان با بهره گیری از دوربین فروسرخ "HAWK-I" در تلسکوپ بسیار بزرگ(VLT) واقع در شیلی، به انجام کاوشی موسوم به "GALACTICNUCLEUS" پرداختند و منطقه ای به مساحت ۶۴ هزار سال نوری مربع در اطراف مرکز کهکشان را با جزئیاتی بیش از همیشه مطالعه کردند.
به رغم این که جمعیت متراکمی از ستارگان در قلب کهکشان راه شیری در فاصله تقریبی ۲۶ هزار سال نوری از زمین وجود دارد، تا حالا تنها بخش کوچکی از این ستارگان مشاهده شده اند.
با ردیابی مقداری از جرم ستاره ای گم شده در این ناحیه و جمع آوری داده های سه میلیون ستاره، پژوهشگران توانستند برای نخستین بار خاصیت های این ستاره های جوان را مطالعه کنند.
فرانسیسکو نوگراس-لارا(Francisco Nogueras-Lara)، محقق و عضو تیم تحقیقاتی موسسه نجوم ماکس پلانک، در اطلاعیه ای اظهار داشت: مطالعه ما گامی بزرگ رو به جلو در راستای یافتن ستاره های جوان در مرکز کهکشان است. جرم کلی ستاره های جوانی که ما یافتیم بیش از ۴۰۰ هزار برابر جرم خورشید است که حدودا ۱۰ برابر بیش از مجموع جرم دو خوشه ستاره ای عظیمی است که قبل از این در این ناحیه مرکزی کشف شده بودند.
یافته های این تیم با ایده های قبلی در خصوص این که ستارگان در مرکز کهکشان ما در خوشه های فشرده شکل گرفته اند، در تضاد است و می تواند به دانشمندان در درک بهتر شکل گیری سریع ستاره ها در ایام اولیه کیهان یا به اصطلاح در "کهکشان های ستاره فشان" کمک نماید.
کهکشان های ستاره فشان، سالانه ده ها یا حتی صدها جرم خورشیدی در سال تولید می کنند. این ستاره زایی پر سرعت در پی فوران هایی چند میلیون ساله رخ می دهد که دوره های زمانی نسبتاً کوتاهی در مقیاس های کیهانی هستند.
تصور می شود که این نرخ بالای تشکیل ستاره در کهکشان ها زمانی که جهانِ ۱۳.۸ میلیارد ساله حدود تنها چهار میلیارد سال سن داشته است، رایج بوده است.
بااینکه سرعت ستاره زایی در کهکشان راه شیری کم است اما این مساله مانعی برای اخترفیزیکدانان در استفاده از آن برای تحقیق درمورد تولد ستاره ها در سایر کهکشان ها نبوده است.
نرخ تشکیل ستاره در فاصله ی حدودی ۱۳۰۰ سال نوری از سیاهچاله مرکزی راه شیری موسوم به کمان ای(Sagittarius A*)، ۱۰ برابر بیش از سایر نواحی کهکشان ما است و برای ۱۰۰ میلیون سال اخیر چنین بوده است. این بدان معناست که هسته کهکشان راه شیری یک نماینده مناسب برای کهکشان های ستاره فشان یا حتی کهکشان های متعلق به ۱۰ میلیارد سال پیش است.
تشکیل ستاره در مرکز کهکشان
برای رصد ناحیه مرکزی کهکشان، ستاره شناسان باید چندین چالش را در نظر بگیرند. مورد اول وجود غبار غلیظ در دیسک کهکشان راه شیری است که هسته کهکشان را از دید ما پنهان می کند. یکی از راه های مقابله با آن، انجام مشاهداتی در طول موج های مادون قرمز، میلی متری یا رادیویی است که می توانند از میان غبار عبور کنند. با این وجود حتی بعد از پرداختن به این مشکل، متراکم بودن مرکز کهکشانی موجب می شود که تشخیص ستارگان به جز پرجرم ترین ستاره ها از یکدیگر سخت باشد.
تا قبل از این یافته های جدید، اخترشناسان تنها توانسته بودند حدود ۱۰ درصد از جرم ستاره ای را که پیش بینی می شد در اطراف کمان ای ساکن باشد، بیابند که در دو خوشه کهکشانی عظیم و تعداد زیادی از ستاره های منزوی جا گرفته اند.
تلسکوپ بسیار بزرگ از مجموعه ای از تلسکوپ های ۲۶ فوتی(هشت متری) تشکیل شده است و می تواند با بهره گیری از روشی به نام تصویربرداری هولوگرافیک بمنظور از بین بردن اثرات تاری جو زمین بر روی تصاویر کهکشانی، چندین عکس را با یکدیگر ترکیب کند. این امر به اخترشناسان اجازه داد تا منطقه مورد نظر را با جزییات دقیق بررسی نمایند و نشان دهند که منطقه ای به نام "کمان بی ۱"(Sagittarius B۱) تعداد ستارگان جوان بیشتری نسبت به مشاهدات قبلی دارد.
شواهدی از تشکیل ستاره از درون به بیرون
بااینکه این تیم تنها قادر به مطالعه تعدادی از پرجرم ترین ستارگان در کمان B۱ بود، اما آنها توانستند روشنایی و تابندگی هر ستاره را دریابند. تابندگی(luminosity) به میزان نوری گفته می شود که یک ستاره در یک دوره زمانی مشخص ساطع می کند.
با بررسی توزیع آماری تابندگی ستارگان پژوهشگران می توانند طول عمر آنها، تعداد ستاره ها، زمان تشکیل آنها و در نتیجه تکامل ستاره زایی در مرکز کهکشان را ردیابی کنند.
پژوهشگران همین طور دریافتند که ستارگان در کمان B۱ قسمتی از یک خوشه عظیم نیستند، بلکه پراکنده تر هستند. این نشان میدهد که ستارگان با پیوندهای سست تشکیل شده اند که طی میلیونها سال از بین رفته اند.
آنها همین طور دریافتند که کمان B۱ و درونی ترین مناطق مرکز کهکشانی پر از ستاره های مسن تر با سن بالای هفت میلیارد سال هستند، در صورتیکه کمبود ستاره های بین دو تا هفت میلیارد سال حس می شود. این ممکنست نشان دهد که تشکیل ستاره در مرکز کهکشان راه شیری از درونی ترین نواحی آن شروع شده و سپس به سمت بیرون توسعه می یابد.
با مطالعه مستقیم نور جمعیت ستاره ای کمان B۱ و با بهره گیری از طیف نگاری برای ارزیابی ترکیب آنها، پژوهشگران می توانند بطور جداگانه تعدادی از ستاره های بسیار جوان را در این ناحیه شناسایی کنند.
اخترشناسان همین طور حرکت سریع ستارگان کمان B۱ را که بتازگی در مرکز کهکشان قرار گرفته اند طی چندین سال ردیابی خواهند کرد و نحوه تغییر موقعیت آنها نسبت به یکدیگر را مشاهده خواهند کرد. این کار به درک نحوه قرارگیری گروههای ستاره ای در ابتدای تولد کمک می نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب