پژوهش دانشگاه ماساچوست برای یافتن حلقه گمشده تکامل کهکشان ها
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی کوشش می کنند تا از راز تکامل کهکشان ها پرده بردارند و اطلاعات جدیدی را در مورد این مورد عرضه کنند.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، پژوهشی که در "دانشگاه ماساچوست در امهرست"(UMass) انجام شده است، کار قابل توجهی را در مورد رشد ستارگان و سیاهچاله ها انجام داده و اطلاعات مهمی را در مورد نحوه پیوند آنها عرضه کرده است. این اطلاعات جدید، به "تلسکوپ فضایی جیمز وب"(JWST) امکان می دهند تا نحوه عملکرد کهکشان ها را به صورت مؤثرتری بررسی کند.
ستاره شناسان می دانند که تکامل کهکشان ها طی دو فرایند انجام می شود؛ رشد سیاه چاله های بزرگ در مرکز هر کهکشان و تشکیل شدن ستاره های جدید. چگونگی ارتباط این فرآیندها همچنان یک راز باقی مانده و یکی از پرسش هایی است که تلسکوپ فضایی جیمز وب باید به آن پاسخ دهد. این پژوهش جدید که توسط "مردیت استون"(Meredith Stone)، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه ماساچوست در امهرست انجام شده است، به دانشمندان کمک می نماید تا نحوه ارتباط فرآیندهای مذکور را بهتر درک کنند.
استون اظهار داشت: ما می دانیم که کهکشان ها در طول زندگی خود رشد می کنند، برخورد می کنند و تغییر می یابند. همچنین، می دانیم که رشد سیاهچاله ها و تشکیل ستاره ها، نقش مهمی در این فرایند بر عهده دارد. ما معتقدیم که این دو مورد به هم مرتبط هستند و یکدیگر را تنظیم می کنند اما فهمیدن اینکه این فرایند دقیقاً چگونه صورت می گیرد، تابحال خیلی سخت بوده است.
بخشی از دلیل دشوار بودن بررسی تعامل بین سیاهچاله ها و ستارگان، این است که ما نمی توانیم این تعاملات را ببینیم چونکه آنها در پشت ابرهای بزرگ کهکشانی رخ می دهند. "الکساندرا پوپ" (Alexandra Pope)، استاد نجوم دانشگاه ماساچوست در امهرست اظهار داشت: برای کهکشان هایی که فعالانه ستاره ها را می سازند، بیشتر از ۹۰ درصد نور مرئی می تواند توسط غبار جذب شود.
با این حال، یک چاره وجود دارد. هنگامی که گرد و غبار به جذب نور مرئی می پردازد، گرم می شود و باآنکه چشم غیرمسلح انسان نمی تواند گرما را ببیند اما تلسکوپ های مادون قرمز می توانند این کار را انجام دهند.
استون اظهار داشت: ما از اطلاعات "تلسکوپ فضایی اسپیتزر"(SIRTF) استفاده کردیم که طی کمپین "بررسی رصدخانه های بزرگ در تمام آسمان"(GOALS) جمع آوری شده اند و آنها را جهت بررسی محدوده طول موج مادون قرمز میانی بعضی از درخشان ترین کهکشان هایی به کار بردیم که نسبتا به زمین نزدیک هستند.
استون و همکارانش به صورت ویژه، به دنبال اثرات گویای خاصی بودند که مانند ردپای سیاهچاله ها و ستارگان در فرایند شکل گیری به شمار می روند. مشکل این است که این ردپا بسیار ضعیف است و همین موضوع، تشخیص آنرا از نویز عمومی طیف مادون قرمز حدودا غیر ممکن می سازد. پوپ افزود: کاری که مردیت انجام داد، این بود که اندازه این اثرات را بررسی کرد تا متمایزتر شوند.
هنگامی که پژوهشگران این مشاهدات متمایزتر را به دست آوردند، توانستند ببینند که رشد سیاهچاله و تشکیل ستاره ها در واقع به صورت همزمان در یک کهکشان رخ می دهد و به نظر می آید که آنها بر یکدیگر تاثیر می گذارند. استون حتی توانست نسبتی را محاسبه کند که چگونگی پیوند این دو پدیده را نشان داده است.
پژوهش استون نه تنها به خودی خود یک دستاورد علمی هیجان انگیز است، بلکه می تواند مورد توجه تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار بگیرد که دسترسی بی سابقه ای به نور طیف مادون قرمز میانی دارد و برای پاسخ دادن به پرسش های باقیمانده با دقت بسیار بیشتر استفاده گردد.
باآنکه استون و همکارانش، همچون "جد مککینی"(Jed McKinney)، دانشجوی فارغ التحصیل نجوم دانشگاه ماساچوست در امهرست، چگونگی پیوند سیاهچاله ها و ستارگان یک کهکشان را بررسی نموده اند اما دلیل ارتباط آنها همچنان یک راز باقی مانده است.
این پژوهش، در "The Astrophysical Journal" به چاپ رسید.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب