فعالان صنعت نفت با گردو دانلود مطرح كردند؛
شرط بلوغ فناوری در صنعت نفت چیست
به گزارش گردو دانلود فعالان فناور صنعت نفت شرط بلوغ فناوری در این صنعت را تسهیل در مناقصه، امتزاج شرکتهای نوپا با سنتی و تغییر نگاه حاکمیتی عنوان و تاکید کردند: شرکتهای بزرگ به رویکرد دانشی معتقد نیستند.
خبرگزاری مهر - گروه دانش و فناوری؛ میترا سعیدی کیا: مقام معظم رهبری از آغاز سال ۱۴۰۱ و همزمان با بیان شعار سال تحت عنوان «تولید، دانش بنیان؛ اشتغال آفرین»، حرکت به سمت دانش اقتصاد دانش بنیان را به نفع کشور خواندند و تاکید کردند: «به طور قاطع باید به سمت اقتصاد دانش بنیان حرکت بکنیم؛ یعنی این که دانش و فناوری پیشرفته نقش آفرینیِ فراوان و کاملی داشته باشد در همه عرصه های تولید. اگر ما این سیاست را دنبال کردیم و دانش را پایه و زمینه اقتصاد کشور قرار دادیم و بنگاه های اقتصاد دانش بنیان را افزایش دادیم، منافع زیادی برای کشور و برای اقتصاد کشور خواهد داشت.»
«توجه ویژه به دانش بنیان شدن صنایع بزرگ» از دیگر نکاتی بوده که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند و گفتند: در سالهای اخیر هزاران بنگاه دانش بنیانِ کوچک و متوسط به وجود آمده است، اما در مورد دانش بنیان شدن صنایع بزرگ غفلت شده است. ایشان معتقدند شرکتهای دانش بنیان کارآمد داخلی می توانند نیازهای ما را در صنایع بزرگ همچون نفت برآورده کنند.
از سوی دیگر معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری هم از آغاز سال جاری همزمان با تعیین شعار، به صورت جدی مبحث «نفت» را در اولویت قرار داده به طوریکه برای فراهم آوری زمینه بروز و ظهور فناوری و نوآوری در بخش های متعدد صنعت نفت و گاز تفاهمنامه ای با وزارت نفت به امضا رسانده است. بنابراین برای این منظور، کارگروهی تشکیل شده تا برنامه ریزی های لازم برای رفع چالشهای حوزه نفتی به واسطه دانش بنیان ها انجام گیرد.
در راستای اهمیت تأکیدات رهبری به مبحث نفت، لزوم عدم غفلت از این صنعت بزرگ و برنامه ریزی های دستگاههای دولتی و اجرایی جهت استفاده از ظرفیت های فناوری داخلی در صنعت نفت و گاز در صدد برآمدیم تا به بررسی چالش ها و معضلات دانش بنیان های حوزه نفتی از دیدگاه مدیران فعال این عرصه بپردازیم.
هومن کریمی، مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان فعال در عرصه کسب دانش فنی و تولید انواع کاتالیست های نفت، گاز، پتروشیمی و فولاد و پیام خلیلی، نایب رییس انجمن سازندگان تجهیزات صنعتی نفت ایران و مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان فعال در حوزه ساخت شیرآلات کاربردی در صنعت نفت در گزارش گردو دانلود به نقل از مهر به بررسی این مورد پرداختند.
مشروح این گفتگو را در زیر می خوانیم:
*در ابتدا درباره نوع فعالیت و تولیدات دانش بنیان خود در حوزه نفت و گاز بفرمائید. این محصولات چه جایگاهی از نظر تکنولوژی در ایران و دنیا دارند و بهره برداری از آنها چه نقشی در صنعت ایفا خواهد نمود.
کریمی: ما در این شرکت دانش بنیان به کسب دانش فنی و تولید انواع کاتالیست های نفت، گاز، پتروشیمی و فولاد پرداختیم؛ این محصولات صد درصد برپایه فناوری هستند و تولید آنها جز ۵ دانش برتر دنیا به حساب می آید. از نظر قیمت گذاری، نفوذی که تولید کاتالیست در دنیا دارد، بیشتر از ۵-۴ هزار میلیارد دلار است به همین واسطه طراحی و ساخت آن از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
خلیلی: مجموعه ما یک قدمت ۴۲ ساله دارد و در حوزه تجهیزات صنعت نفت فعالیت می کند؛ در واقع عمده فعالیتهای این شرکت تابحال به صورت تخصصی در حوزه شیرآلات کاربردی در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی بوده و الان جز بزرگترین تولیدکنندگان این صنعت محسوب می شویم. البته چند صباحی است دامنه کسب و کارمان را بسط داده ایم و به تولید پمپ های مختلف مورد نیاز صنعت نفت پرداختیم. همینطور وارد پروژ ه های EPC (قراردادهایی با مسئولیت طراحی، تدارکات، ساخت، راه اندازی و تحویل یک پروژه) شده ایم.
شیرآلات از تجهیزات با ارزش بالا در صنعت نفت، گاز، پتروشیمی، نیروگاهی و … به حساب می آید و سهم بالغ بر ۵ درصد ارزش سرمایه گذاری یک طرح را به خود اختصاص می دهد؛ این شیرآلات تنوع بسیار بالایی دارند که خوشبختانه توانسته ایم طی یک دهه گذشته محصولات بسیار جدیدی را در سبد محصولاتمان اضافه نماییم و محصولات دانش بنیانی را در مجموعه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به تأیید رسانده و در رتبه یک شرکتهای دانش بنیان تولیدی قرار بگیریم. بعضی از این شیرآلات (وَلو ها)، تجهیزات خاصی هستند که تا دمای منفی ۱۹۶ درجه سانتیگراد باید در محل پروژه قرار گیرند.
یکی دیگر از وَلوهایی که طی یکی دو سال گذشته به سبد محصولاتمان اضافه شده، شیرآلات تورکاندوئیک بوده که برای خط انتقال است؛ ما توانستیم در این شرکت از این شیرآلات ۴۲ اینچی در خط راهبردی گروه جاسک استفاده کنیم؛ ارتفاع این شیرآلات ۸ متر بوده و بالغ بر ۲۸ تن وزن دارند که این افتخار را داشتیم برای نخستین بار ۳۰ ولو را در خط لوله گروه جاسک انتقال دهیم.
این محصولات تابحال وارداتی بوده اند و همه محصولاتی که تولید کردیم برای نخستین بار در کشور به تولید رسیده اند. خوشبختانه در مجموعه انجمن سازندگان تجهیزات صنعتی نفت ایران، کمیته های تخصصی داریم که یکی از این کمیته ها، کمیته تخصصی شیرآلات است. بیشتر از ۵۰-۴۰ شرکت عضو این کمیته هستند و با اطمینان خاطر می گوئیم که از بُعد فناوری و سطح دانش فنی، بیشتر از ۷۰ تا ۷۵ درصد توانایی ساخت این شیرآلات مورد نیاز کشور را در اختیار داریم.
*پتانسیل رفع نیازهای کشور در این عرصه توسط تولیدات داخل چقدر است؟
بالغ بر ۷۰ درصد نیازهای صنعت نفت کشور در انجمن سازندگان تجهیزات نفت ایران قابلیت تحقق دارد و این ظرفیت و پتانسیل در تمامی این اعضا وجود دارد. حتی اگر این اعتماد و فضا در اختیار سازندگان انجمن قرار بگیرد، امکان افزایش ظرفیت و بومی سازی دانش فنی بیشتر از وضع فعلی هم وجود خواهد داشت.
*تولید چنین محصولاتی چقدر توانسته در صرفه جویی ارزی تاثیر داشته باشد؟
خلیلی: بر مبنای برآوردها، ارزش بازار تولید این شیرآلات در شرایط خوشبینانه به یک میلیارد دلار در سال می رسد ولی در شرایطی که گرفتار تحریم ها هستیم و سطح سرمایه گذاری در کشور نسبتاً کاهش پیدا کرده، این عدد بالای ۴۰۰-۳۰۰ میلیون دلار در سال است؛ هر چقدر سهم تولید داخل بیشتر شود، صرفه جویی ارزی بیشتری به دنبال خواهد داشت. قطع به یقین میزان صرفه جویی ارزی با تولید و بومی سازی تجهیزات شیرآلات موردنیاز صنعت نفت در کشور بیشتر از ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون دلار است.
*محصولاتی که عنوان کردید جز محصولات های-تک و کاربردی در صنعت نفت هستند و کشور ما هم از منابع و ذخایر خدادادی نفت و گاز بهره مند است اما با این وجود آن طور که باید و شاید بهره برداری از این منابع و یا استفاده از تکنولوژی در صنعت نفت و گاز رخ نداده است. دلیل آن چیست؟
خلیلی: کشور ما وقتی چنین ذخایر و سرمایه های خدادادی را در چه در حوزه نفت و گاز و چه در حوزه معدن دارد باید بتواند از این سرمایه با یک ارزش افزوده چندین برابری بهره ببرد، ازاین رو لازم است مجهز به دانش فنی و تکنولوژی باشیم تا با کمک دانش بتوانیم از این منابع خدادادی ارزش افزوده چند برابری خلق نماییم.
اگر حالا این سطح ارزش افزوده پایین است، نشان از خام فروشی یا نیمه خام فروشی بوده و این که سطح بلوغ فناوری در کشور ما به حد قابل قبولی نرسیده است که بتوانیم از آنها به خوبی بهره ببریم. باوجود این که نزدیک به ۷ هزار شرکت دانش بنیان در کشور داریم اما سهم این ۷ هزار شرکت در GDP کشور قریب به یک درصد است، البته شاید یکی از علل این باشد که شرکتها عموماً نوپا هستند.
شرکت های بزرگ ما، شرکت هایی که سهم بازار قابل توجهی را در اختیار دارند و سهم تولید ناخالص آنها بالا است، هنوز رویکرد دانشی را در خودشان به وجود نیاورده اند.
می توان امیدوار بود که اساسا طی یک دهه آینده روند رو به رشدی خواهیم داشت به طوریکه این شرکتها سهم قابل توجهی از اقتصاد کشور را به خودشان اختصاص می دهند. در عین حال نیاز است شرکت هایی که حالا هم در عرصه رقابت در بازار سهم بازار خوبی دارند، خودشان را به حوزه دانش، دانش فنی مجهز کرده و با بالا بردن سطح دانش فنی، از خام فروشی و نیمه خام فروشی جلوگیری نمایند.
تفاوتی بین «دانش بنیانی» و «دانش محوری» وجود دارد؛ محصول دانش بنیان، محصولی است دانش پایه؛ اینجا یک اصطلاح ناصحیحی اتفاق افتاده که شرکت ها را دانش بنیان لقب می دهیم و این درست نیست چون امکان دارد این شرکت اصلاً دانش محور نباشد و رویکرد دانشی هم نداشته باشد اما محصول دانش بنیان تولید می کند. دانش محوری یعنی این که چگونه از ابزارها و دارایی های دانشی برای خلق ثروت بهره بگیریم؛ ازاین رو، دانش بنیان با دانش محور متفاوت است.
رویکرد مفهوم دانش بنیانی که در این یک دهه گذشته شکل گرفته، ناظر به محصول است، نه سازمان، نه سبک مدیریت و رهبری آن؛ خیلی از شرکتها خدماتی هستند که دانش بنیان نیستند.
اکنون در حوزه خدمات امکان ارزیابی دانش بنیان ها را نداریم و هنوز سازوکار و ساختار ارزیابی برای دانش بنیان شدن شرکتهای خدماتی وجود ندارد؛ هم اکنون تولید و محصول مد نظر است؛ مفهوم دانش بنیان برای محصول اطلاق درستی است ولی به نظر من برای ارزیابی شرکتها اصلاحاتی نیاز است. چون بین دانش بنیان بودن و دانش محور بودن تفاوت ماهوی بسیار زیادی وجود دارد. شرکت هایی داریم که بسیار هم سنتی اداره می گردند ولی محصولی را تولید کرده اند که به آن دانش بنیان می گویند؛ به نظر من شرکت دانش بنیان اصطلاح ناصحیحی است و فکر می کنم باید تفکر و سبک مدیریت را «دانش محور» کرد تا بتوانیم با استفاده از ظرفیت و دارایی دانشی از آنها خلق ثروت نماییم.
تفاوت شرکتهای دانش محور با شرکتهای سنتی در ارزش سهامشان است. ما متأسفانه هنوز با دانش محور شدن فاصله بسیاری داریم و سازمان های ما هنوز رویکرد دانش محوری شأن خیلی پررنگ نشده است.
*یعنی هر زمان که شرکتها دانش محور شوند به آن سطح از بلوغ فناوری می رسیم و از آن می توانیم به نفع کشور در هر صنعتی همچون نفت بهره ببریم؟
خلیلی: اساسا زمانیکه رویکرد دانش محوری در کشور پررنگ شود تاثیر زیادی در بلوغ فناوری در همه بخش ها خصوصاً حوزه نفت دارد؛ اصلاً چرا شرکتهای نوپا و استارت آپ ها با وجود داشتن ایده و دانش فنی ارزیابی شده نمی توانند موفق شوند و با شکست مواجه می شوند؟ چون نگاه دانش محوری ندارند و تنها تکنیکال روی محصول خود دارند.
کریمی: در جهت تکمیل صحبتهای دکتر، این نیست که دانش محوری، دانش بنیانی را نفی کند. حتما در ابتدا باید یک محصول، «دانش بنیان» شود و به کسب دانش فنی بپردازد. از طرفی لازم است یک سازمان، دانش مدار باشد و بر مبنای فضای دانشی هدایت شود؛ دلیل این که می گوئیم سهم ۷ هزار شرکت دانش بنیان در تولید ناخالص داخلی کشور قریب به یک درصد است عدم توجه به مبحث دانش محوری در تمام ابعاد است.
اکنون طی یک دهه به سمت دانش بنیان ها حرکت کردیم و توانستیم به همه اثبات نماییم که میتوان با «دانش» درآمدزایی کرد؛ در صورتی که یک زمانی اعتقاد به این مورد نداشتیم و معتقد بودیم دانش به دردی نمی خورد! با این وجود درآمدزایی به وسیله دانش ۱۰ برابر شده در صورتی که پتانسیل هزار برابری دارد.
شرکتهایی دانش بنیانی نظیر دیجی کالا، اسنپ و… به وجود آمده اند و مشغول فعالیت هستند اما محصول کیفی مبتنی بر دانش ندارند و تأمین کننده خاصی محسوب نمی شوند؛ رویکرد دانش بنیانی و دانش محوری در این شرکتها آن طور که باید رشد نداشته است.
در اینجا لازم است که حاکمیت کمک نماید. کاری از دست شرکتهای خصوصی مانند دانش بنیان ها بر نمی آید؛ بله، معاونت علمی و فناوری تابحال نقش خویش را به خوبی ایفا کرد اما حالا لازم است پای وزارت نفت، صمت و… به میان آیند تا از ابزارهای دانشی به درستی استفاده گردد. همانطور که گفته شده ذخایر نفتی خدادادی هستند اما بعضی وقت ها می گویم کاش این نعمت خدادادی را نداشتیم چونکه عُرضه نگهداری و بهره برداری از آنرا نداریم و درحال از بین بردن آن هستیم.
یک زمانی بود که می گفتند اسم کاتالیست ها را نیاورید؛ شما هنوز به آن دانش نرسیدید که به آن فکر کنید. ولی حالا ۵۰ درصد کاتالیست کشور را شرکتهای ایرانی تولید می کنند که کیفیتش از خارجی ها هم بهتر است نه به خاطر این که ما خوب باشیم، چون بد باشیم ما را می زنند و با یک خطا از جانب ما می گویند یک ایرانی خطا کرد، همه شما تولیدکنندگان آخر صف بایستید.
یک زمانی بود که می گفتند اسم کاتالیست ها را نیاورید؛ شما هنوز به آن دانش نرسیدید که به آن فکر کنید. ولی حالا ۵۰ درصد کاتالیست کشور را شرکتهای ایرانی تولید می کنند که کیفیتش از خارجی ها هم بهتر است نه به خاطر این که ما خوب باشیم، چون بد باشیم ما را می زنند و با یک خطا از جانب ما می گویند یک ایرانی خطا کرد، همه شما تولیدکنندگان آخر صف بایستید
واقعیت این است که ما هنوز فاصله خیلی زیادی با آن فناوری مطلوب در این عرصه داریم و متأسفانه صنعت نفت ما بسیاری از این منظر دور است.
اخیراً با رئیس هیئت مدیره یکی از این پالایشگاه ها به گفتگو نشستیم که چگونه مازوت را گوگردزدایی کنیم؛ کجای دنیا اصلاً مازوت تولید می کند؟ خیلی وقت است در دنیا این تولیدات به کمتر از ۳-۲ درصد رسیده است در صورتی که پالایشگاه های ما با ۳۵-۳۰ درصد وکیوم باتوم (مواد اولیه تولیدقیر) تولید می کنند، این یعنی فاجعه است.
بعد می گوئیم چرا پالایشگاه هایمان ضرر ده هستند؟ پالایشگاه های ما ضررده نیستند، تکنولوژی ما ضررده است. به جای این که آنرا حل نماییم به دنبال کاتالیست هستیم. باید سرمنشا این مورد را بیابیم؛ برای حل این مشکل باید اول فضای دانشی که میتوان از آن خلق ثروت کرد توسط مدیران بالای سازمانی تزریق شود، ولی متأسفانه این اتفاق نیافتاده است.
*این نگاه فاقد دانش را تنها در حوزه صنعت نفت و گاز می بینید؟ چطور میتوان به مرحله ای رسید که شرکتهای دانش بنیان و دانش محور سهم بسزا و بیشتری در تولید ناخالص داخلی داشته باشند؟
در همه حوزه ها؛ هر سال زمستان زمین را آسفالت می کنند ولی در کشورهای دیگر چندسال یکبار این کار را می کنند. دلیل آن نبود دانش است که سبب شده ما هنوز از قیر استفاده می نماییم.
ما در چارچوب یک شرکت دانش بنیان بخش خصوص محصولاتی دانشی را تولید کرده ایم؛ اما زمانی GDP می تواند از یک درصد به دو درصد یا مانند برخی کشورها به ۳۵ درصد برسد که نگاه مدیران و حاکمیت دانشی باشد.
خلیلی: حقیقت این است اگر می خواهیم کشورمان را نجات دهیم و در حوزه اقتصادی، تکنولوژی، دانش فنی، تجارت بین الملل و… حرفی برای گفتن داشته باشیم، لازم است که رفتارهای حاکمیت و حکمرانی مان را عوض نماییم. در جهت تغییر رفتار حکمرانی واقعاً شرکت هایی که سرمایه های دانشی قابل توجهی دارند، در صف اول باید قرار بگیرند، حتی شرکتهای نوپا. یا این که باید بین شرکتهای نوپا و شرکتهای سنتی قدیمی امتزاجی اتفاق بیافتد.
اکنون افتراقی که وجود دارد این است که شرکتهای قدیمی و سنتی راه خودشان را می روند و بازار خودشان را دارند از طرفی شرکتهای کوچک و نوپا هم نتوانسته اند بازار را به سبب کوچک بودن یا عدم تسلط به قواعد بازی در بازار تصاحب کنند هرچند که نگاهشان دانشی و بر مبنای تکنولوژی بوده است.
ما باید به شرکتهای دانش بنیان نوپا کمک نماییم تا در صف اول جبهه اقتصادی قرار بگیرند، یا باید شرکتهای قدیمی را گرفتار تحولات نوآوری نماییم و زمینه بسترهای نوآوری، تغییر و توسعه شأن را فراهم آوریم؛ همینطور می توانیم این دو را به مشارکت برسانیم تا یک امتزاجی بین اینها اتفاق بیفتد. نتیجه این می شود که جویندونچرها و کنسرسیوم هایی بین شرکتهای نوپا و شرکتهای بزرگ ایجاد می شود که می توانند منشأ تحول شوند. آن وقت دیگر میتوان شاهد این بود که شرکتهای صاحب دانش و فناوری، دانش بنیان، نوآور و فناور در تولید ناخالص داخلی کشور سهم داشته باشند.
نقش دانش بنیان ها در این حوزه اساسا بارز است. ما اصلاً اتفاقی که تابحال رخ داده را نقد نمی نماییم، بلکه معتقدیم این کار بعنوان یک پله اولیه بوده و باید پله های مختلف دیگری را سپری نماییم تا اقتصادمان، اقتصاد دانش بنیان شود.
*برای حل این مشکل در صنعت نفت و گاز چه راهکاری پیشنهاد می دهید چه انتظاری از مسؤلان این حوزه دارید؟
خلیلی: یکی از راهکار ها این است که اولویت ترجیحی بخشنامه ای برای شرکتهای دانش بنیان گذاشته شود؛ یعنی اگر شرکت دانش بنیانی در مناقصه ای شرکت کرد و ضریب امتیاز فنی اش داشت؛ حتی اگر قیمت آن محصول دوم یا سوم شد با این ضریب ترجیحی بتواند برنده مناقصه شود. این یک فرصتی است. حالا ساز و کار قانونی این چنینی برای شرکتها وجود ندارد. قبلاً در قوانین ضریب ترجیحی (فکر می کنم حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد) برای تولیدات ساخت داخل وجود داشت، حالا ما درحال حرکت به جلو هستیم و می گوئیم تولیدات داخل دانش بنیان هم دارای ضریب ترجیحی در مناقصات و خریدها شوند.
*با اعطای ضریب ترجیحی و امتزاج شرکتهای سنتی و نوپای دانش بنیان می توانید تخمین بزنید که چه زمانی صنعت نفت به بلوغ تکنولوژی می رسد؟
خلیلی: من فکر می کنم این مسیر بلوغ درحال سپری شدن است ولی با تصمیمات مدیریتی میتوان سرعتش را تندتر یا کندتر کرد. شاید در یک دهه آینده سهم دانش بنیان ها به یک سهم بالای ۵۰ درصد از شرکتهای تأمین کننده، سازنده و خدمات دهنده مجموعه وزارت نفت برسد ولی میتوان با یکسری سیاست ها این کار را شتاب بخشید. شرکتهای دانش بنیان می توانند نقش رهبری را در حوزه نفت و گاز به عهده بگیرند.
لازم است که فرصت توسعه محصولات و فرصت بومی سازی دانش فنی را اول در اختیار شرکتهای دانش بنیان قرار دهند.
کریمی: البته این راهکار ها به این مفهوم نیست که درهای مملکت را ببندیم یعنی تصورمان این نباشد که با بسته شدن درهای مملکت این اتفاق می افتد. همه اتفاقات در یک شرایط رقابتی رخ می دهد؛ من اگر رقیب خوب داشته باشم می توانم پیشرفت کنم.
یک شرکت دانش بنیان کاربلد در یک فضای رقابتی کار خوب انجام می دهد، از طرفی قرار نیست همه محصولات دنیا را ما بسازیم. لازم است یک فضای رقابتی با تدبیر و عقلانیت داشته باشیم. هم اکنون در دنیا ۵-۴ شرکت کاتالیستی بیشتر نداریم، من در مناقصات رقیب اینها هستم و برنده می شوم و این به نفع کشور است. حالا همین رقابت را فرض کنید در کشور خودمان صورت گیرد با حضور کشورهای خارجی.
اگر دانش از صنعتی گرفته شود آن صنعت می میرد. مصداق آن صنعت خودرو است. چون دانش، نوآوری و به روز بودن را از این صنعت گرفته اند.
تا وقتی که نگاه، نگاه دانشی نباشد، رهبری و راهبری کردن دانشی نباشد، حال خوب ایجاد نمی شود؛ اگر بخواهیم نفت ما دانشی شود، حتما باید از آن بالا این دانش تزریق شود این دانش شامل «دانش مدیریت» و «دانش روز دنیا» می شود و این خیلی هم کار دشواری نیست.
*یکی از چالشهایی که برخی تولیدکنندگان فناور مطرح می کنند بحث مواد اولیه و دستیابی به آن است، شما هم با این مشکل مواجه هستید؟
کریمی: بله. بنابراین از حاکمیت دو خواسته بیشتر نداریم. یک نگاه مدبرانه و دوم پوشش دادن نیازهای مواد اولیه ما. اگر مقرر است این صنعت تاب آور باشد باید این دو اتفاق بیفتد. ما در تأمین خیلی از مواد اولیه مشکلات داریم. اگر چین می تواند خوب تولید نماید، به این علت است که مرکز اصلی مواد اولیه دنیا است و حاکمیت آن خواسته اتفاقاتی بیفتد. حالا در همین کشور در دو گرید خودروی چینی استفاده می شود؛ یک خودروهایی مانند بنز که در چین تولید می شوند و دیگر ماشین های چینی هستند؛ این کشور درتامین مواد اولیه مشکلی ندارد ولی ما معضل داریم. این فضا در ارتباط با تکنولوژی و تاب آوری می شود که باید اصلاح گردد.
*َ آیا در صنعت نفت بهتر است کار کردن روی مزیت های نسبی را در پیش بگیریم یا خودمان در عرصه های مختلف تولید کننده باشیم؟
خلیلی: باید روی مزیت های نسبی در کشور سرمایه گذاری شود تا رشد نماییم و در یک مقیاس اقتصادی و در سطح بازار جهانی قابل ارزیابی باشیم. اگر بخواهیم خودمان خودکار یا لیوان یا هر چیزی به چند برابر قیمت جهانی تولید نماییم این هنر، توانایی و خودکفایی نیست. ما اگر توانستیم قیمت تمام شده محصول را به حدی برسانیم که در بازارهای جهانی هم به فروش رسید، آنجاست که هنر به خرج داده ایم.
در کشورهای بزرگ صنعتی دنیا تعداد رشته های صنعتی که در آن کشور برجسته است و حرفی برای گفتن دارند، تعداد اندک شمار تک رقمی است اما در کشور ما ده ها و بلکه بالای صد رشته صنعتی وجود دارد. اما اگر تعداد رشته ها را محدود نماییم و عمق آنرا توسعه دهیم، آن وقت می توانیم در یک مقیاس جهانی حرف برای گفتن داشته باشیم.
کریمی: این که بخواهیم همه محصولی را خودمان تولید نماییم، درست نیست اما حتما نیاز است که پایه های هر صنعت را داشته باشیم. اگر مقرر است در نفت فعالیت نماییم باید مواد اولیه و نیازهای ابتدایی آن صنعت را در اختیار داشته باشیم. ما برای تولید برخی کاتالیست ها اقدام نمی کردیم چون زیان ده بودند؛ اما حالا با عنایت به شرایط موجود، مجبور به تولید هستیم. ما تلاش در تولید مواد اولیه هم داریم با وجود این که برای ما سودی ندارد اما در صدد تولید آن هستیم تا نیاز کشور رفع گردد. باید سرمایه گذاری در این حوزه طوری باشد که بتوانیم به صادرات برسیم.
*وضعیت ما را در زمینه استفاده از تکنولوژی های روز در صنعت نفت و گاز در مقایسه با سایر کشورها چگونه است؟
کریمی: فاصله بسیار زیادی با دنیا داریم. ما هنوز به نسل دوم و سوم تکنولوژی هم نرسیده ایم در صورتی که کشورهای دیگر روی تکنولوژی نسل چهارم و پنجم کار می کنند. بازشدن درهای مملکت در توسعه این تکنولوژی تاثیر دارد اما نباید طوری این درها باز شود که از آن طرف بازار بیفتیم.
صد سال است که ما صنعت نفت داریم و ۴-۵ سال است که ما را می بینند.
*در آخر شرط تولید باکیفیت ایرانی و افزایش سهم فناوری در تولیدات باکیفیت را در چه می دانید؟
کریمی: اول باید فرهنگ کشور عوض شود تا افتخار کنم کالای ایرانی را استفاده می کنم. هر زمان که به این نقطه رسیدیم نشان داده است همه با هم هستیم.
ما باید فرهنگ نگاه به ایران و نگاه به تولید کننده ایرانی را عوض نماییم. ما قول می دهیم به کیفیت و محصول جدید و سبد کالا و قیمت مناسب پایبند باشیم. البته اینها آپشن نیستند، وظیفه ما این است که محصولات باکیفیت خوب داشته باشیم. قول می دهیم انشاالله پایبند به اصول اولیه کسب و کار باشیم و امیدواریم مردم خوب ما اقبال به سمت ساخت داخل داشته باشند و اگر بتوانیم ۷۰ درصد فرهنگ کشور را به سمت مصرف داخلی ببریم، مشکل ما حل می شود. اگر ۷۰ درصد تولید اقتصادی ایرانی دوست باشند، مشکل حل می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب