ارگانیسم هایی كه می توانند به درمان دیابت نوع دو كمك كنند
به گزارش گردو دانلود پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی دریافته اند که برخی از ارگانیسم های میکروبیوم روده می توانند به درمان دیابت نوع دو کمک کنند.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از ساینس دیلی، پژوهشگران "دانشگاه ایالتی اورگن"(OSU) در بررسی جدیدی دریافته اند که برخی از ارگانیسم های میکروبیوم روده، در مبتلا شدن به دیابت نوع دو، نقش اساسی دارند و راه را برای عرضه درمان های احتمالی یک بیماری جدی متابولیک هموار می کنند.
"آندری مورگان"(Andrey Morgun)، استادیار علوم دارویی دانشگاه ایالتی اورگن اظهار داشت: دیابت نوع دو در حقیقت، یک بیماری همه گیر جهانی است و انتظار می رود که تعداد افراد مبتلا به این بیماری در دهه آینده رو به افزایش بگذارد. یکی از عوامل اصلی بروز این بیماری، پیروی از رژیم غذایی معروف به "رژیم غذایی غربی"(western diet) سرشار از چربی های اشباع شده و قندهای تصفیه شده است اما باکتری های روده هم نقش مهمی در تعدیل اثرات رژیم غذایی بر عهده دارند.
دیابت نوع دو که پیش تر با عنوان دیابت بزرگسالان شناخته می شد، یک بیماری مزمن است که بر نحوه سوخت و ساز گلوکز بدن تأثیر می گذارد. این مورد برای بعضی از بیماران بدان معناست که بدن آنها در مقابل اثر انسولین، مقاومت می کند. سایر بیماران، انسولین کافی را برای حفظ سطح طبیعی گلوکز تولید نمی کنند.
در هر صورت، قند در جریان خون جمع می شود و در صورت عدم درمان، به بعضی از اندام های اصلی صدمه می رساند، به ناتوانی فرد می انجامد و یا زندگی او را تهدید می کند. یکی از عوامل اصلی خطر مبتلا شدن به دیابت نوع دو، داشتن اضافه وزن است که اغلب در اثر پیروی از یک رژیم غذایی بد و فعالیت بدنی کم پیش می آید.
میکروبیوم روده انسان، بیشتر از ۱۰ تریلیون سلول میکروبی از حدود ۱۰۰۰ گونه متفاوت باکتری را شامل می شود. "ناتراز شدن همزیستی"(Dysbiosis) در میکروبیوم، معمولا با اثرات مخربی بر سلامت فرد همراه می باشد.
"ناتالیا شولژنکو"(Natalia Shulzhenko)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: بعضی از پژوهش ها نشان می دهند که ناتراز شدن همزیستی، ناشی از تغییرات پیچیده ای است که از تعامل میان صدها میکروب متفاوت پیش می آیند. در هر حال، پژوهش ما و سایر پژوهش ها نشان می دهند اعضای یک جامعه میکروبی که توسط رژیم غذایی تغییر یافته اند، امکان دارد تأثیر مهمی بر میزبان داشته باشند.
شولژنکو و مورگان، از یک روش جدید داده محور معروف به "تحلیل شبکه ترنس کینگدام" (transkingdom network analysis) استفاده کردند تا تعاملات میکروب میزبان تحت تأثیر رژیم غذایی غربی را مورد بررسی قرار دهند. این روش به آنها امکان داد تا به بررسی این مورد بپردازند که آیا اعضای میکروبتا، در تغییرات متابولیکی رژیم غذایی میزبان نقش دارند یا خیر.
مورگان اظهار داشت: این تجزیه و تحلیل، میکروب های خاصی را نشان داد که به صورت بالقوه بر نحوه سوخت و ساز گلوکز و چربی اثر می گذارند. نکته مهم تر این که این تجزیه و تحلیل به ما امکان داد تا بررسی نماییم که این اثرات برای میزبان مضر هستند یا مفید. ما ارتباطی میان این میکروب ها و چاقی پیدا کردیم.
پژوهشگران، چهار "واحد طبقه بندی عملیاتی" (OTUs) را شناسایی نمودند که به نظر می رسید بر سوخت و ساز گلوکز اثر می گذارند. واحد طبقه بندی عملیاتی، وسیله ای برای دسته بندی باکتری ها برپایه شباهت توالی ژنی است.
واحدهای طبقه بندی عملیاتی شناسایی شده، با چهار گونه باکتریایی شاملLactobacillus johnsonii"، "Lactobacillus gasseri"، "Romboutsia ilealis" و "Ruminococcus gnavus" مطابقت داشتند.
شولژنکو اظهار داشت: دو میکروب نخست، بهبوددهنده بالقوه برای متابولیسم گلوکز و دو مورد دیگر بدترکننده های بالقوه در نظر گرفته می شوند. این دسته بندی نشان داده است که انواع جداگانه میکروب ها یا فعل و انفعالات آنها، بازیگران اصلی در دیابت نوع دو به شمار می روند.
پژوهشگران، موش ها را با رژیمی معادل رژیم غذایی غربی آزمایش کردند و سپس مکمل های شامل میکروب های بهترکننده و بدترکننده را به آنها دادند.
"لاکتوباسیلی"(Lactobacilli)، سلامتی میتوکندری را در کبد افزایش داد و بهبودی هایی در سوخت و ساز گلوکز و لیپیدها پدید آورد. موش هایی که لاکتوباسیلی را دریافت نمودند، شاخص توده چربی کمتری نسبت به موش هایی داشتند که از رژیم غذایی غربی پیروی کرده بودند.
پژوهشگران با بررسی نتایج به دست آمده از آزمایش موش ها و مقایسه آنها با داده های پژوهش های پیشین انسانی، ارتباطاتی را میان شاخص توده بدنی انسان و فراوانی چهار گروه باکتری یافتند. فراوانی بهترکننده ها به معنای شاخص توده بدنی بهتر و فراوانی بدترکننده ها به معنای شاخص توده بدنی با سلامت کمتر بود.
شولژنکو اظهار داشت: ما دریافتیم که باکتری Romboutsia ilealis، در ۸۰ درصد بیماران دارای اضافه وزن وجود دارد و این مورد نشان داده است که شاید این میکروب در افراد دارای اضافه وزن، شایع باشد.
مشاهدات ما به صورت کلی، از آنچه در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی غربی مشاهده کردیم، پشتیبانی می کنند. ما در بررسی همه متابولیت ها، مواردی یافتیم که بخش بزرگی از اثرات پروبیوتیک ناشی از درمان های لاکتوباسیلی را توضیح می دهند.
مورگان افزود: پژوهش ما، رشته های بالقوه پروبیوتیک را برای درمان دیابت نوع دو و اضافه وزن نشان داده است و بینش هایی را در مورد مکانیسم های عملکرد آنها عرضه می کند. این به معنای فرصتی برای توسعه درمان های هدفمند است؛ نه کوشش برای بازیابی میکروبتای سالم.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب