زهره احیانا یك میلیارد سال بدون صفحات تكتونیكی فعال بوده است
به گزارش گردو دانلود بر مبنای نتایج یک مطالعه جدید، سیاره زهره امکان دارد طی یک میلیارد سال قبل صفحات تکتونیکی زمین مانند نداشته است.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، نتایج یک مطالعه جدید می گوید که سیاره زهره احیانا طی یک میلیارد سال قبل "صفحات تکتونیکی" یا "زمین ساخت صفحه ای" شبیه به سیاره زمین نداشته است و در عوض، این سیاره که اغلب به آن دوقلوی زمین گفته می شود، امکان دارد در یک صفحه ضخیم خارجی پوشانده شده بوده است.
سیاره زهره همچنان یکی از جذاب ترین و مرموزترین اجرام منظومه شمسی است. علیرغم این حقیقت که این سیاره نزدیک ترین همسایه سیاره ای زمین است و خصوصیت های مشابه بسیاری را با زمین ما دارد، ما در مورد آن نسبتاً اطلاعات کمی داریم.
این مساله عموما به این حقیقت برمی گردد که سطح زهره توسط یک جو بسیار غلیظ با کربن دی اکسید غالب از دید پنهان است. این حجاب جوی از مشاهده سطح زهره توسط تلسکوپ هایی که تلاش در کشف سیاره در قسمت قابل مشاهده طیف الکترومغناطیسی دارند و توسط چشم انسان قابل مشاهده می باشد، جلوگیری می کند.
با این وجود، فضاپیماها با استفاده از امواج رادیویی توانسته اند زهره را نقشه برداری کرده و سطح آنرا که دارای خصوصیت های جغرافیایی جذاب و بعضاً آشنا است، آشکار کنند. از میان این خصوصیت ها، دانشمندان برجستگی هایی را در سطح این سیاره شناسایی کرده اند که به نظر می آید شبیه آنهایی است که در اثر حرکت صفحات زمین ساختی روی زمین بوجود آمده است.
بر روی زمین، قسمت بیرونی سفت و سخت سیاره ما معروف به "لیتوسفر" به بخش های منحنی معروف به صفحات تکتونیکی شکسته شده است. این صفحات در حال حرکت مداوم نسبت به یکدیگر قرار دارند و حرکت آنها تحت تاثیر فرآیندهای زیرسطحی قدرتمند است.
فعل و انفعالات بین این صفحات سبب ایجاد خصوصیت های زمین شناسی مانند گسل ها، شکاف ها و برجستگی های سطح زمین می شود. بعضی از خصوصیت های سطحی مشخص شده در سطح زهره توسط برخی دانشمندان بعنوان شاخص هایی انگاشته شده که این سیاره هم در این اواخر از نظر زمین شناسی نسبتا فعال بوده است.
یک مطالعه جدید کوشش کرد تا با تجزیه و تحلیل بقایای حادثه یک برخورد عظیم که دهانه برخوردی آن هنوز هم مانند یک زخم بر سطح زهره است، به مساله فعالیت تکتونیکی بالقوه این سیاره بپردازد. تصور می شود که این محل برخورد که به صورت رسمی بعنوان "دهانه مید"(Mead crater) شناخته می شود، بین ۳۰۰ میلیون تا ۱ میلیارد سال پیش تشکیل شده است، زمانی که یک جرم بزرگ از جو زهره باستانی عبور کرده و یک زخم عظیم بر سطح این سیاره گذاشته است.
حالا این دهانه برخوردی بیشتر از ۲۷۴ کیلومتر قطر دارد و دارای مجموعه ای از دو گسل دایره ای مانند شکاف صخره ای است که به دنبال وقوع این برخورد بوجود آمده است.
محققان این مطالعه از مدلسازی کامپیوتری برای بازآفرینی فرآیندی که می توانسته "دهانه مید" را ایجاد نماید استفاده کردند. تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که موقعیت حلقه ها نسبت به مرکز دهانه برخوردی با افت حرارتی سنگ زیرین آن مرتبط می باشد.
در این حوزه، گرادیان حرارتی اساساً همان نرخی است که دمای سنگ هرچه بیشتر از سطح باشد، افزایش می یابد. این می تواند بر نحوه تشکیل دهانه تاثیر بگذارد، چونکه دما عامل مهمی در تعیین نحوه تغییر شکل آن در اثر ضربه و همینطور نحوه شکل گیری خصوصیت های حلقوی در دهانه است.
تلفیقی از مدلسازی کامپیوتری و موقعیت فیزیکی حلقه ها در حوضه دهانه، محققان را به این نتیجه رساند که زهره باید دارای گرادیان حرارتی کمی باشد. این به نوبه خود نشان داده است که این سیاره دارای یک لیتوسفر بسیار ضخیم است و احتمالاً میزبان صفحات تکتونیکی رانش پذیر نیست. بعلاوه، به قول نویسندگان این مطالعه، امکان دارد از زمان ایجاد دهانه تا یک میلیارد سال پیش، چنین چیزی نبوده باشد.
تجزیه و تحلیل سایر دهانه های حلقوی بررسی شده توسط محققان هم نشانه های مشابهی را عرضه می دهد.
"ایوان بجونس" از دانشگاه "براون" و نویسنده اصلی این مطالعه جدید اظهار داشت: این به ما می گوید که زهره احتمالاً در زمان برخورد دارای چیزی بوده که آنرا "درپوش راکد"(stagnant lid) می نامیم. بر خلاف زمین که دارای "درپوش فعال" با صفحات متحرک است، به نظر می آید زهره حداقل تا زمان این برخورد یک سیاره تک صفحه ای بوده است.
این مطالعه در مجله Nature Astronomy انتشار یافته است.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب