چه حیواناتی از بزرگترین انقراض جمعی جان سالم به در بردند؟
گردو دانلود: تعدادی از محققان در یک مطالعه اظهار کرده اند، میگوها و کرم ها همچون نخستین حیواناتی بودند که بعد از بزرگترین انقراض جمعی، مجدد به چرخه حیات بازگشتند.
به گزارش گردو دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از تی ای، مدتها است پژوهشگران با بررسی فسیل های بدن حیوانات اسکلت دار دریافته اند تنوع زیستی در طول انقراض جمعی "پرمین-تریاس"(Permian-Triassic) بطور قابل توجهی کم شده است. هم موجودات اسکلت دار و هم نرم تنان می توانند شواهدی عرضه کنند تا به دانشمندان در درک این که چگونه کل اکوسیستم ها تحت تاثیر این بحران قرار گرفتند و بعد از آن بازسازی شدند، کمک کنند.
رویداد انقراض پرمین–تریاس بزرگترین انقراضی بود که در زمین رخ داده است که به آن بطور غیر رسمی "مرگ بزرگ" هم می گویند. این رویداد در ۲۵۱.۴ میلیون سال(حدود یک سال کهکشانی) پیش رخ داد که تشکیل مرز بین دوره پرمین و تریاس زمین شناسی است.
در این مطالعه جدید، دانشمندانی از چین، ایالات متحده آمریکا و بریتانیا نشان دادند که چگونه زندگی در دریا بعد از رخ دادن این رویداد بازسازی شده است. آنها دریافتند حیواناتی که در کف دریا زندگی می کنند جزو نخستین حیواناتی بودند که بعد از اختتام انقراض جمعی پرمین باردیگر به زندگی عادی خود بازگشتند. پرمین(Permian) یکی از دوره های زمین شناسی از دوران دیرینه زیستی است.
در این مطالعه، دانشمندان مسیرها و غارها را در بستر دریای جنوبی چین بررسی کردند. پژوهشگران توانستند پروسه احیای حیات دریایی را با مشخص کردن و همانند پازل کنار هم گذاشتن این که کدام کارهای حیوانی در چه بازه زمانی رخ داده است، درک کنند.
پروفسور "مایکل بنتون"(Michael Benton) از دانشکده علوم زمین دانشگاه بریستول و یکی از پژوهشگران این مطالعه اظهار داشت: اختتام انقراض جمعی پرمین و بازیابی حیات در تریاس اولیه به خوبی در سراسر چین جنوبی ثبت شده است.
دوره تریاس(Triassic) یا تریاسیک یا تریاسه یا سه چینه ای، اولین دوره از دوران میانه زیستی در حدود ۲۵۱ تا ۲۰۱ میلیون سال پیش بوده است و کوتاه ترین دوره در دوران میانه زیستی است. نام این دوره نخستین بار در سال ۱۸۳۴(میلادی) و توسط دانشمندی در آلمان بکار گرفته شد. سبب نام گذاری این دوره به تریاس این است که رسوبات این دوره از سه چینه کاملا مشخص به اسامی کوپر، موشل کاک و بونت ساندشتین تشکیل شده است که به ترتیب بخش بالایی، میانی و زیرین را می سازند. این دوره به سه قسمت پیشین، میانه و پسین تقسیم شده است.
"بنتون" در ادامه اضافه کرد: ما توانستیم فسیل های شاخص ۲۶ بخش از کل مجموعه این رویدادها را مشاهده نماییم که این فسیل ها نشان دهنده هفت میلیون سال حیاتی بود. ما در نهایت مراحل بازسازی و در حقیقت بهبودی همه حیوانات همچون کف زیان، شناگران و همین طور این حیوانات نرم تن واقع در اعماق اقیانوس را درک کردیم.
در جانورشناسی به موجودی آبزی که در داخل یا بر بستر اقیانوس ها زندگی می کند، جاندار کَف زی(Benthos) می گویند. شناگر(Nekton) به هر نوع از موجودات آبزی گفته می شود که خود در جهت های مختلف در آب شنا می کند و فقط با جریان آب به این سو و آن سو برده نمی گردد.
دکتر "شوئچین فنگ"(Xueqian Feng) از دانشگاه علوم زمین چین در ووهان و رهبر این مطالعه اظهار داشت: فسیل های شاخص مانند مسیرهای عبوری و حفره ها، عمدتاً وجود حیواناتی با بدن نرم را در دریا نشان می دهند. بیشتر این حیوانات نرم تن فاقد اسکلت یا اسکلت ضعیف بودند. محل های شگفت انگیزی در جنوب چین وجود دارد که در آنها تعداد زیادی فسیل شاخص به زیبایی حفظ شده است و بررسی جزییات آنها می تواند رفتارهای مهندسی اکوسیستم آبزیان ته اقیانوس ها و همین طور اثرات آنها بر تنوع زیستی را نشان دهد.
پروفسور "ژونگ کیانگ چن"(Zhong-Qiang Chen) مدیر این مطالعه اظهار داشت: فسیل های شاخص به ما نشان میدهد که چه زمانی و در کجا حیوانات نرم تن و حیواناتی که در کف و اعماق دریا بوده اند، در دوره تریاس اولیه شکوفا شده اند.
برای مثال، دماهای بالا و فقدان اکسیژن در طولانی مدت با مقادیر کم تنوع رفتاری و اکولوژیکی در سراسر مرز پرمین-تریاس همزمان شده است. پروسه مطابقت و بازیابی اکولوژیکی حیوانات نرم تن با دوره قبل از انقراض، حدود سه میلیون سال طول کشید.
پروفسور "دیوید بوتجر"(David Bottjer) یکی از همکاران این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، اضافه کرد: یکی از برجسته ترین جنبه های جنوب چین، گستردگی محیط های باستانی است که می توانستیم از آنها نمونه برداری نماییم.
دکتر "چونمی سو" یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه، اظهار داشت: این انقراض جمعی بیش از ۹۰ درصد از گونه های روی زمین را از بین برد و حال در پی آن ما شاهد کاهش فاجعه بار عملکرد اکولوژیکی حیوانات زنده در اقیانوس ها هستیم. در ابتدا، تنها چند گونه، زنده مانده بودند و عملیات بازگشت به حیات در آب های عمیق تر شروع شد. بازیابی شناگران نیز بطور همزمان به عنوان بازگشت کامل کارهای مهندسی اکوسیستم آبزیان ته اقیانوس ها رخ داد.
"آلیسون کریب"(Alison Cribb) یکی از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، اضافه کرد: نخستین حیواناتی که بهبود یافتند، تغذیه کننده های رسوبی(deposit feeders) مانند کرم و میگو بودند. بازیابی تغذیه کننده هایی مانند بازوپایان، خزه زیان و خیلی از دوکفه ای ها بسیار بیشتر طول کشید. دوکَفه ای ها(Bivalvia) رده ای از جانوران نرم تن هستند. این رده را تبرپایان(Pelecypoda) نیز نامیده اند.
دکتر "فنگ" اظهار داشت: شاید برایتان سوال شود چرا درک این انقراض های عظیم در گذشته زمین شناسی اهمیت دارد؟ پاسخ این است که اختتام انقراض پرمین که جهت زندگی روی زمین بسیار ویرانگر بود، ناشی از گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن اقیانوس ها بود. داده های فسیلی ما نشان دهنده انعطاف پذیری حیوانات نرم تن در مقابل کربن دی اکسید بالا و گرم شدن است.
اسیدی شدن اقیانوس ها عبارت است از کاهش پی اچ اقیانوس های زمین که بر اثر افزایش دی اکسید کربن در جو رخ می دهد. آب دریاها اندکی بازی است و اسیدی شدن اقیانوس بیشتر به مدلول تغییر در جهت شرایط خنثی شدن است تا اسیدی شدن آنها.
منبع: gerdoodl.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب